Για ένα κομμάτι ψωμί, δικέ μου

Για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά
για ένα κομμάτι ψωμί πρέπει να δώσεις πολλά
Δε φτάνει μόνο το μυαλό σου, δε φτάνει μόνο το κορμί σου
το πιο σπουδαίο είναι η ψυχή σου, δικέ μου
έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία, δε φτάνει μόνο η δουλειά

Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα και θα τραβιέσαι μ' αυτή μέρα νύχτα
έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις μέχρι να πάψεις να λες "μα τι τρέχει"
έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία, δε φτάνει μόνο η δουλειά

Για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά
για ένα κομμάτι ψωμί θα πιεις φαρμάκια πολλά
θα σε πετάνε από δω κι από κει, θα λαχανιάζει η ψυχή σου
θα φτύσεις αίμα από το στόμα, δικέ μου
έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία, δε φτάνει μόνο η δουλειά

Για ένα κομμάτι ψωμί θα 'χεις ξεχάσει πολλά
για ένα κομμάτι ψωμί θα 'χεις πληρώσει ακριβά
Και κάποια μέρα θα σε λύσουν, μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις
θα σε κλωτσάνε και θα σ' αρέσει, δικέ μου
σαν το σκυλί τους θα σ' έχουν δικέ μου
μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις
θα είναι για σένα αργά

Στίχοι/Μουσική: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Η τελόραση

Σπίτι, ώρα 20.15.

Κάνω ένα διάλειμμα από το διάβασμα και ανοίγω την τελόραση να χαζέψω κανέναν τηλε-δημοσιογράφο να τσακώνεται μία με τα "σχόλια" και μία με τα "πρόσωπα". Πάνε χρόνια τώρα που απολαμβάνω αυτό το χαμό. Ο Κ να την μπαίνει στον Χ κι από δίπλα ο Τ να πετάει σπόντες στον ένα και στον άλλο, υπονοώντας πως ξέρει ποιός έχει λερωμένη τη φωλιά του, χωρίς όμως να το λέει, κλείνοντας συνωμοτικά το μάτι. Από την άλλη η Τ με το σταθερό της ύφος να προσπαθεί να δώσει το λόγο στον Π αλλά με βία την εμποδίζει ο Υ.Α.Κ.Γ για να πετάξει τις γνωστές του σπόντες για τα αιώνια προβλήματα που έφερε στην Ε το Π. Είναι η ώρα λοιπόν που όλα τα πένελς ταυτόχρονα έχουν από έναν παρουσιαστή, έναν σχολιαστή, δυο-τρεις υπουργο-βουλευτές, έναν καθηγητή-πρύτανη, έναν αστυνομικό κι έναν φοιτητή που δεν ξέρει να μιλήσει. Όλοι όμως.

Το θέμα γνωστό. Οι καθηγητές-πρυτάνεις προσπαθούν να κρατήσουν τη λεπτή ισορροπία που υπάρχει ανάμεσα στην έδρα τους, στο τηλεοπτικό γόητρο, στην κομματική τους ταυτότητα και στην εκπαιδευτική τους ιδιότητα (αν και γι' αυτό έχω αμφιβολίες), ο παρουσιαστής προσπαθεί να συνέλθει από τις αλλαγές των παραθύρων, οι υπουργο-βουλευτές να παίζουν τένις, οι σχολιαστές τα δικά τους και ο αστυνομικός προσπαθεί να πείσει τον φοιτητή που δεν ξέρει να μιλάει ότι οι μονάδες των ΜΑΤ δεν ήταν προκλητικές στο συλλαλητήριο. Ο φοιτητής δε, αν δεν διαβάζει το κείμενο που του ετοίμασε η παράταξη χωρίς να σταματά και να σκέφτεται, τα χώνει στο κράτος, το σύστημα και τους "μπάτσους". Κι όλο αυτό να πουλάει.

Ε δε με χέζετε;
Πώς διάολο να πάει μπροστά αυτή η τελόραση;

Είμαι απελπισμένος

Εκτός του ότι σκυλοβαριέμαι να διαβάσω, έχω και κάτι μήνες που προσπαθώ να βρω ένα template αντάξιο αυτής εδώ της σελίδας αλλά δεν τα έχω καταφέρει. Παρακαλώ τις προτάσεις σας εντός των σχολίων. Απαραίτητη η συνοδεία link. Αυτός που θα με πείσει θα κερδίσει γλιφιτζούρι το οποίο θα αγοραστεί με έξοδα της εταιρίας.

Ευχαριστώ.

Έχω πήξει

Μου φαίνεται ότι χρειάζομαι ένα ταξίδι...

Γαβ γαβ...

...και δεν ντρέπομαι καθόλου. Χρειάζεται καμιά φορά ε;

Στροφή στην ποιότητα...

Σαν μέτοχος

Ξέρω. Δεν έχουν και πολλούς φίλους. Περισσότερους "πολέμιους" από αυτούς έχει μόνο ο Νταλάρας στην ελληνική μουσική σκηνή. Στάνταρ αυτό ε.
Για μένα όμως τα Κρίνα αξίζουν κάτι παραπάνω από τα 18 ευρώ που δίνεις για να πάρεις αυθεντικούς τους δίσκους. Κάτι παραπάνω από τις ώρες που ξόδεψα να τα ακούω και να τα φαντάζομαι να ζουν. Και όταν τα είδα στο Λυκαβηττό σα να επιβεβαιώθηκαν μέσα μου ένα σωρό αντεπιχειρήματα για εκείνους που έχουν να λένε για το κοινό τους, για τις εμφανίσεις τους, για το ποτό, για τα "δήθεν" και τα "έτσι". Δεν καλλω κανέναν να αναθεωρήσει. Μου φτάνει ως έχει. Περισσότερες μετοχές σε εμένα. Εγωιστικά, ναι.

Ήταν που μου υπέγραψε και το βιβλιαράκι με ένα ακόμα σκίτσο...

Εσάς...

...τι καλό θας σας φέρει ο Άγιος Βασίλης;

Υπάρχει...

...ένας ραδιοφωνικός σταθμός που είναι αλλιώς.

Κλαμπ Κόλαση, 1942

το επόμενο μπουκάλι ήταν το μόνο πράγμα
που είχε σημασία.
στο διάολο και το φαγητό, στο διάολο και
το νοίκι
το επόμενο μπουκάλι ήταν η λύση
για όλα
κι αν μπορούσες να έχεις δύο
ή τρία ή τέσσερα μπουκάλια καβάτζα
τότε η ζωή ήταν στ' αλήθεια ωραία.

κατάντησε να μας γίνει συνήθεια,
τρόπος ζωής.

πού θα μπορούσαμε να βρούμε άραγε το επόμενο
μπουκάλι;
μας έκανε επινοητικούς, πονηρούς,
τολμηρούς.
κάποτε κάναμε ακόμα και βλακείες
και πιάναμε δουλειά για 3 ή 4 μέρες
ή και για καμιά βδομάδα ακόμη.

το μόνο που θέλαμε να κάνουμε ήταν να καθόμαστε
ένα γύρο και να συζητάμε για
βιβλία και λογοτεχνία
και να βάζουμε στα ποτήρια μας
κι άλλο κρασί.
ήταν το μόνο πράγμα που είχε κάποιο
νόημα για μας.
είχαμε, βέβαια, και
τις περιπέτειές μας:
τρελές φιλενάδες, καβγάδες, τις
απελπισμένες σπιτονοικοκυρές, την
αστυνομία.

προκόψαμε με το ποτό και
με την τρέλα και με τη
συζήτηση.
όταν άλλοι άνθρωποι χτύπαγαν
κάρτα
εμείς συχνά δεν ξέραμε καν
ποια μέρα ή ποια βδομάδα ήταν.

είχαμε αυτή τη μικρή συμμορία,
όλοι νέοι, και διαρκώς άλλαζε
έτσι που κάποια μέλη απλώς
εξαφανίζονταν, άλλοι επιστρατεύονταν,
μερικοί σκοτώθηκαν στον πόλεμο
μα συνεχώς νέοι οπαδοί
κατέφθαναν.

ήταν το Κλαμπ από την Κόλαση
κι εγώ ήμουν ο Πρόεδρος τού
Συμβουλίου.

Chalres Bukowski- Τα τελευταία ποιήματα

Αυτόν τον τύπο τώρα τον διαβάζω σε πεζό. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Οι συνταγές της γιαγιάς

(προτίνεται)

Φιλέτο με σάλτσα από ουίσκι και κρέμα
Για 4 άτομα

* 800 γραμμ. φιλέτο (μπον φιλέ) μοσχαρίσιο

* 60 γραμμ. βούτυρο

* 1/2 φλιτζάνι ανάμεικτο ψιλοκομμένο καρότο, κρεμμύδι και σέλινο

* 2 σκελίδες σκόρδο

* 150 ml κρεατοζωμό

* 600 γραμμ. μανιτάρια

* 1 κ.τ.γ. κόλιαντρο

* 400 ml κρέμα γάλακτος

* 6 κ.τ.σ. καλό ουίσκι

* Αλάτι και πιπέρι


1. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 220 βαθμούς.

2. Λειώνουμε το μισό βούτυρο και σοτάρουμε τα ψιλοκομμένα λαχανικά και το σκόρδο. Προσθέτουμε τον κρεατοζωμό, αλάτι και πιπέρι, και σιγοβράζουμε για 15 λεπτά. Ανεβάζουμε τη φωτιά και βράζουμε τη σάλτσα για 5-8 λεπτά, μέχρι να εξατμιστεί το 1/3 περίπου.

3. Ζεσταίνουμε ένα μεγάλο τηγάνι με ελάχιστο λάδι (1 κ.τ.γ.) και ροδίζουμε το φιλέτο από τις δύο μεριές. Κατόπιν το τελειώνουμε στον φούρνο.

4. Καθαρίζουμε τα μανιτάρια και τα κόβουμε στη μέση. Λειώνουμε το υπόλοιπο βούτυρο, προσθέτουμε τα μανιτάρια, το κόλιαντρο, το αλατοπίπερο και σοτάρουμε για 4-5 λεπτά. Προσθέτουμε 2 κ.τ.σ. ουίσκι και μαγειρεύουμε λίγο ακόμα. Στραγγίζουμε.

5. Ξαναζεσταίνουμε τα μανιτάρια με τον κρεατοζωμό. Προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος και βράζουμε μέχρι να πήξει. Προσθέτουμε το υπόλοιπο ουίσκι και συνεχίζουμε το μαγείρεμα της σάλτσας για άλλα 2-3 λεπτά.

Σερβίρουμε πάνω από το φιλέτο.

Σαν σήμερα...

....το 1963 τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας ο Γιώργος Σεφέρης.

Σήμερα, 43 χρόνια μετά, μπορεί η χώρα μας να τιμήθηκε με άλλο ένα νόμπελ (ο σπουδαίος Οδυσσέας Ελύτης), όμως τα πράγματα για τους έλληνες ποιητές είναι από απαισιόδοξα έως καταθλιπτικά. Τόσο, που οι σημερινοί νέοι που γράφουν ποίηση κρύβονται πίσω από τις γρύλιες τους και νιώθουν ένοχοι γιατί δεν είναι σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους...

Στον ηλεκτρικό

Μια νύχτα στον ηλεκτρικό. Πρόσφατη νύχτα. Βγάζω την καμερούλα και τραβάω την εν λόγω φωτογραφία με τη βοήθεια της αντανάκλασης από το παράθυρο. Έξω νύχτα και γύρω μου αλλοδαποί: δύο μαύροι με τα ρούχα της οικοδομής κι ένας άσπρος μάλλον σλάβικης προέλευσης με σκασμένα χέρια. Οι μαυροι να συνεννοούνται σε μια γλώσσα που μάλλον έγινε από λάθος και ο σλάβικης καταγωγής να μιλά μια γλώσσα που μόνο αυτός ακούει με το κεφάλι πάντα σκυμμένο, με μάτια κουρασμένα και δάχτυλα μπλεγμένα. Κι εγώ με την καμερούλα μου να τους τραβάω φωτογραφίες λες και ειναι κάποιο αξιοθέατο. Ύστερα άκουσα στην τηλεόραση ότι θα ψηφιστεί νόμος που κάποιοι από αυτούς θα λαμβάνουν μέρος στην εκλογή κυβέρνησης.

Τώρα σκέφτομαι αν εγώ είμαι εκείνος που τους εκμεταλέυεται.

Αχ...

Κι ενώ εγώ μαζεύω τα κομμάτια μου από τη σχετική αποτυχία, κάποιοι άλλοι ετοιμάζονται σθεναρά για το lower...

Το μάτι της Έρσας

Θα ξεκινήσω απλά: έχω μια φίλη που τη λένε Έρσα. Η Έρσα λοιπόν σπουδάζει φαρμακευτική στην Αγγλία και σε δύο περίπου χρόνια- καλώς εχόντων των πραγμάτων- παίρνει πτυχίο*. Αντιθέτως εγώ σε δύο περίπου χρόνια θα στήνομαι στην ουρά για να αιτηθώ μια αναλυτική βαθμολογία η οποία θα πιστοποιεί πόσες μαλακίες έκανα τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια. Τέλος πάντων.

Η Ερσα που λέτε σήμερα μου έστειλε τον μεγάλο της καημό: έφραξε, λέει, ο δακρυκός της πόρος...! Αυτό προκαλείται, λέει, από μικρόβια, ιούς, μύκητες και τα σχετικά αλλά και από χρήση ρινικών εκνεφωμάτων... Τι είναι αυτό; Το μάτι μας έχει κάτι σακουλάκια που μαζεύουν τα φυσιολογικά μας δάκρυα. Ο σωλήνας λοιπόν που διοχετεύει τα δάκρυα εκει έχει φράξει, έτσι το ένα μάτι της, το εν λόγω, έχει γεμίσει δάκρυα. Η λύση;--->Νοσοκομείο, να της ξεβουλώσουν το σωλήνα με μια βελόνα.

Βέβαια, κατα τους ισχυρισμούς της δεν είναι πια και τίποτα τραγικό, απλά ενοχλεί. Το είχε ξαναπάθει όταν ήταν μικρή.

Περαστικά Έρσα...

*αν δεν παραμείνει "κλαίουσα ιτιά"...

η φωτογραφία είναι μια ευγενική προσφορά της Έρσας και απεικονίζει το πρησμένο κι άρρωστο μάτι της

American V

Δεν ξέρω ποιοί από τους αναγνώστες μας ακούνε μουσική. Και όταν λέω μουσική δεν εννοώ "ό,τι παιζει το ραδιόφωνο" ούτε " ό,τι ακούμε όταν κατεβαίνουμε την Πειραιώς και την Ποσειδώνος". Εννοώ να ακούνε πραγματικά μουσική (είτε αγαπάνε την ροκ, είτε την ποπ είτε τα ρεμπέτικα της κατοχής). Να γνωρίζουν τους δημιουργούς της μουσικής αυτής καθώς και να καταλαβαίνουν "για τι πραμα μιλάει" το κάθε τραγούδι. Δεν είναι δύσκολο δα...

Εγώ, πάει καιρός τώρα, που δεν ξεκολλάω το αυτί μου από αυτό τον δίσκο. Ένας δίσκος γεμάτος άκουστικές μπαλάντες και "ξεπερασμένους στίχους" που όμως κυκλοφόρησε μόλις το 2006 και έχει τις τελευταίες ηχογραφήσεις του μεγάλου αυτού Johnny Cash. Κομμάτια όπως το I'm Free From The Chain Gang Now ή το On the Evening Train καθώς και το κλασικό πλέον Hurt ξέρουν καλά να σου σηκώνουν την τρίχα κάγκελο. Όσοι είστε φαν της ακουστικής μπαλάντς και της κάντρι μουσικής σκηνής αρχίστε να νιώθετε ενοχές που δεν υπάρχει στη δισκοθήκη σας (ή έστω στον υπολογιστή σας...).

Αυτοί μας κυβερνάνε!

Είπα τώρα που βρήκα το κόλπο με τα βιντεάκια να μην το παραχέσω ποστάροντας συνέχεια τέτοια. Εύκολα όμως παρασύρεται κανείς. Ειδικά όταν επιβεβαιώνονται εκείνα για τα οποία ισχυρίζεται, για τα οποία φωνάζει και καλεί τον λαό να ξυπνήσει, εκείνα για τα οποία αγωνίζεται χρόνια τώρα κόντρα στη σαπίλα του κατεστημένου και στον δικοματισμό. Κόντρα στα αλλοτριωμένα πολιτικά και κατά συνέπεια κοινωνικά πλαίσια. Κόντρα στον εξανδραποδισμένο πολιτικό...

Δίκαιο δεν έχω....;

Ρε μαλάκα....

-Εντάξει μωρέ μαυράκι πουλάτε, πώς κάνετε έτσι...

Πλήττω...

...τόοοοοσο πολύ, που λέω να δώσω για Proficiency το Σάββατο που μας έρχεται.

Έξω λέμε...

Σαν σήμερα, με την κορύφωση των επισοδίων στην αθήνα το 1973, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση του καθεστώτος που έφερε την Ελλάδα πίσω σε πολλούς τομείς, κυρίως στον πνευματικό. Αν και το 1974 έχασε την εξουσία, πρόλαβε να φέρει στην Κύπρο μαζί και στην Ελλάδα μία από τις μεγαλύτερες δυστυχίες της: το κυπριακό δράμα...
Ήρωες υπήρξαν πολλοί και για πολλά χρόνια. Θυσίες συνέχισαν να γίνονται είτε σιωπηλά είτε φανερά. Ο κόσμος συνέχισε να εμπνέεται και να δημιουργεί. Μέχρι που ξεγελάστηκε κι αυτός από το παρελθόν του. Τελευταίοι Έλληνες ήρωες υπήρξαν ο Τάσσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού που έπεσαν μαχόμενοι για το ελληνικό σύμβολο.

Μια τέτοια εκπομπή ήταν και η χθεσινή. Αφιερωμένη.
Ευχαριστώ όσους με άκουσαν.

Η βλακεία

Επειδή στερούμαι ενδιαφερόντων, έμπνευσης, στόχου, σκοπού, κεφιού,δμιουργικότητας, δραστηριοποίησης σε κάθε τομέα καθώς και κριτικής σκέψης αυτή την περίοδο, μου είναι λίγο δύσκολο να κάνω αξιόλογα ποστς (ναι, λες και παλιά ήμουν αξιόλογος...τέσπα).

Ωστόσο θα ήθελα να σας πω με ένα και μόνο λινκ, πώς είναι η πνευματική μου κατάσταση αυτή τη στιγμή που σας γράφω...

Δείτε: http://www.badgerbadgerbadger.com/

Ευχαριστώ τον φίλο Deadend για το λίνκ. Με άγγιξε...