Τόσα βιβλία που αγόρασα από τον περασμένο χειμώνα και άλλα τόσα που ξέθαψα στην αρχή του φθινοπώρου από τα μπαουλοντίβανα του πατέρα, θα μπορούσαν να με είχαν ξεστραβώσει αν τα είχα διαβάσει. Κι όμως, το μόνο που μου προσέφεραν μέχρι στιγμής είναι κάποιους παραπάνω μύες στα μπράτσα, όταν αποφάσιζα να ξεσκονίσω τα ράφια του δωματίου. Τώρα που μπήκε ο χειμώνας λέω, πως αν δε διαβάσω τουλάχιστον τα μισά μέχρι τα τέλη του Γενάρη, να εκμεταλλευτώ τις χημικές ιδιότητες του χαρτιού, να κάνω μια καλή θράκα και να γλιτώσω λίγο πετρέλαιο και λίγο ρεύμα. Στη χειρότερη, να ψήσω κανα λουκάνικο, να φωνάξω και δυο φίλους και να πλακωθούμε στα κρασιά. Ρε δε πα' να είναι και ο Μάρκεζ που υπογράφει. Αφού έτσι κι αλλιώς κοντεύω να τα αποσβέσω.
3 comments:
Με γεια το νέο μπλογκ!
Μ' αρέσει έτσι φωτεινό.
Ανησύχησα προς στιγμήν, γιατί νόμισα ότι έδειωξες τα ποιήματα. Βάλε και ένα λινκ στον Αίολο, βρε αδερφέ! Μή χωρίζεσαι έτσι!
Α, καλό χειμώνα και καλά λουκάνικα!
Έχω ακούσει ότι ο Κούντερα κάνει σωστό ψήσιμο, αλλά βγάζει κάπνα. (Μου το είπε η Λιάνη, που ήταν μαθήτριά του!)
Καλώς σε βρήκα Παράλληλε. Ο Αίολος είναι άλλο πράμα. Εδώ σπαρταράει το χύμα του κύματος.
Όσο για τον Κούντερα, το έχω ακούσει κι εγώ αυτό. Είναι για πικάντικες κουζίνες.
Post a Comment