14 March 2007

Βρέξε Θεέ μου...



...όσο μπορείς. Εξάλλου οι αγάπες της νύχτας είναι οι πρώτες που πεθαίνουν.

1 comment:

candyblue said...

Έπεσα σε λήθαργο τα ξημερώματα αγκαλιά με ένα παχουλό μαύρο σύννεφο και από την ώρα που άνοιξα τα μάτια μου αρνούμαι να ξυπνήσω. Η αγάπη μιας στιγμής στο λυκόφως χάνεται.
Έξω ο καιρός μολύβδινος. Ανάγλυφα τα σύννεφα σαν ιστιοφόρα σε αχαρτογράφητο πέλαγος. Άλλη μια εβδομάδα σα να ξεκινάς πάντα από το ίδιο σημείο,με λιγότερο κουράγιο γιατί ξέρεις τι σε περιμένει στη στροφή.
Κι όμως καμιά φορά συμβαίνει να μας περιμένει κάτι νέο στην στροφή.
Κάποιες φορές οι στροφές κρύβουν εκπλήξεις,σαν τις ανθρώπινες ψυχές.